Skrive like greit om heile helga, for ej føle det e relevant.
Alt starta forgje helg, når vi va på AFS orientering. Helga fekk en heller dårlig start sida vi måtte gå ca 1,5 time i pøseregn fordi lederane våre (som va frå Basel og ikkje hadde peiling på kor vi skulle) tok oss først feil vei. Ej tenkte ej skulle være berre positiv og sang og tulla heile veien, ditte fann alle dei andre fint og ej følte ej gjor ei god gjerning. Derriimooot når vi kom fram, hadde ej tenkt at no skal ej ta av mej den våte buksa mi og legge mej varm under soveposen min, berre for å finne at ca alt i sekken min i tillegg til soveposen min va vått. Sei sej sjøl at når min vasstette sekk og soveposetrekk va vått va ej ikkje aleine. Ikkje like mange blide fjes lengre.
Lederane va ikkje akkurat grå i håra og veldig autoritære heller, den eldste (som vi kalte Boss, men heite Silvan) va akkurat blitt 20 og dei fire andre lederane va 18. Fire av ungdommane som va på leiren va 18, so va alle andre 17, 16 og èn 15. Det e forsovidt han dinne "historia" handla om. Ditte va en gutt frå Latvia som e i min Kanton. Sida dag 1 he ej syns han va ganske rar, men he tenkt at han berre virka rar fordi engelsken hass va dårlig. Likevel hadde han mange fakte som gjorde at ej ikkje hadde sterke ønske om å bli kjendt med han med een gang (e fullt klar over kor dårlig ej framstille mej no, som utvekslingsstudent og berre bestemme mej for å ikkje like noken, men berre vent). På leiren va der i hovudsak fem persona ej va lamme, ditte va Max frå Russland, Esteban frå Guatemala, Mustafa frå Tyrkia, Vivien frå USA og Emily frå USA som e i min Kanton (som ej trur kjem til å bli en veldig god venn av mej med tida!). Max, Esteban og Mustafa e noken veldig tullete typisk guta som lika å kalle alle for navn og gjerne litt stygge navn - men alle veit at dei meina det ikkje, for dei e alle tre veldig gode venna og det e med kvarandre dei e værst.
Everyone at the AFS orientation (except for Vivien from USA and Thereza from Czech Republic).
Sida fredagen va en liten bommert la ej mej "tidlig", altså gjekk ej opp å la mej i 1-2 tida om kvelden. Sovna tvert. Sida ej ikkje va der når det skjedde blei ej klassifisert som "ikkje direkte involvert" i dinne saken, men ej veit historia e sann, for ej fekk akkurat samme historia frå alle som hadde sett det. Slik utarta alt sej;
Fredags natta dreiv guttane å kødda rundt om kring og kasta rundt på sitrona (fordi en merkelig gutt frå Russland hadde med sej sitrona..wtf lol) og tulla slik som gutta alltid gjer. Esteban kasta en og traff dinne guten frå Latvia - Mãris - en eller anna plass på kroppen (ikkje haud eller andre spesielle plassa). Mãris tok visst ditte ganske alvorlig og kasta den tilbake og traff Esteban i skrittet - med vilje. Esteban fekk naturligvis veldig låkt og gjekk på do. Han kom opp igjen med et glas vatn og tømte litt av det i senga til Mãris. Alle guttane fann ditte veldig morsomt og lo godt av Esteban sin spøk. Mãris gjekk ut, og Esteban tok på sej regnjakke fordi han tenkte at han hadde tenkt å kaste vatn på han også, men nei. Mãris kjem inn igjen etter ei stund (lenge nok til at Esteban he tatt av sej regnjakka si) med en kjøkkenkniv. Ej fekk sjå ka kniv det va snakk om og bladet på kniven va rund 22-25 cm langt. Han stilte sej to m frå Esteban og Mustafa og sa; "Skal du komme hit eller skal ej komme til dit for å drepe dej?" (soklart på engelsk, han snakka jo ikkje norsk) Max reagerte fort og røyste sej og tok kniven frå han. Esteban og Mustafa va begge utrulig sjokka og fekk ikkje sove om kvelden. Mãris gjekk og la sej etter at Max hadde tatt kniven, helt urørt.
Neste morgen står ej opp, forkjøla og låk i haudet. Tenkte "damn, ditte blir en tung dag". Ej gjekk ned og ut for å finne kompisane mine. Dei såg unaturlig alvorlige ut og ej hørte ordet "Cuchillo" som e spansk for kniv og spurte med en gang ka dei snakka om. So fortalte dei mej alt. Ej spurte dei om dei hadde sagt i frå til lederane og dei sa nei, dei ville ikkje fortelle det til dei på leiren for dei trudde ikkje dei kunne takle situasjonen bra nok. Lederane va ekstremt kjekke, men ej va nødt å sei mej einig i ditte. Etter ej blei fortalt historia tok ej mej sjøl i å tenke på alt ej hadde hørt Mãris sei, gjere og korleis han oppførte sej. Ej blei også ekstra oppmerksom å korleis han oppførte sej heile resten ta dagen.
Litt bakgrunnsstoff; en togtur hadde Mãris i ca 30 min fortalt mej og Ayu om foredra si skillsmisse då han va 8 år og kor mykje han hata faren sin for det. Huska han sa "Hvis ej fe sjansen vil ej gjerne drepe faren min sju eller åtte ganga". Ej trudde han va ironisk - ikkje no lenger. Heile dagen gjekk han og hang på enten mej eller Max (han såg veldig opp til Max som virka som den veldig den tøffe, ej-bryr-mej-ikkje typen). Etter timesvis med ingenting å gjer på og alt for mykje Rummy speling, bestemte ej mej for å finne på noke anna. Noken av jentene sov på jenterommet, så ej gjekk inn på gutterommet. Max låg å leste og hørte på musikk, so ej berre la mej ned og chilla med musikk og gjor ingenting. Ut av ingenting kjem Mãris inn døra og sei "Fy faen, Mustafa e 'a fucking pussy'. Han e skikkelig redd for mej" So flira han - ej og Max sa ingenting. Mange sånne kommentara kom støtt og stadig, og i tillegg snakka han mykje russisk med Max. I ettertid he ej fått vite at Mãris då satt og fortalte Max om ka våpen han he tenkt å få sej ettersom han blir eldre. På laurdagskvelden skjedde det ingenting.
Søndags ettermiddag for ej til Zürich for å feire Jordan frå USA sin bursdag og når ej kom heim rundt kl 22 fortalte ej alt til søstra mi Lisa (hadde allereide fortalt alt til Hannah, men Lisa vakkje heime før ej for) sida ho en en AFS representant. Emily hadde fortalt det til verstforeldra sine og Lisa hadde fått en mail med dei, så ho visste allereide at noke hadde skjedd. Etter en haug med seine telefona til AFS fekk ej vite at dei va no underretta og skulle begynne å bearbeide saken. Mandag satt ej og Emily heile togturen åleine å snakka om det som skjedde den helga - vi kom fram til at vi syns det va bra at AFS kom til å holde oss anonyme, men den gang ei. Ca 10 min etter lunchpausa på mandag (ej va i samme klasse som Mãris) kjem ei dame - Lara - og sei til læreren min (som forresten e kjempeflink!) at ho må snakke med mej og Mãris. Ej visste med en gang ka det handla om og kjente ej blei svimmel og skjelven fordi ej blei so nervøs og ukomfortabel. Heldigvis kom Emily også, uten ho der veit ej ikkje om ej hadde klart mej. Ho gikk rett på sak, mens Mãris va der. Ej e oppdratt sopass bra at ej klarte ikkje fortelle alle dei små tinga han hadde sagt tidligare, den ekle oppførselen hass heile helga (han gjor soklart meir enn ej he fortalt). Ikkje mens han satt under 1m forann mej. Etter "møtet" prøvde ej og Emily å fortelle Lara at vi ville heller snakke med ho åleine, men ho tok ikkje hintet.
Everyone at AFS Deutschkurz in Zürich (apart from me).
På onsdag måtte ej og Emily gå til kontoret til AFS Sveits etter skule. Vi gjekk oss vill og kom halv tre, tenkte vi va for seine og hadde drete oss ut. Men det viste sej at vi ikkje skulle inn dit før kl 15 uansett. So vi fekk vatn og satt på et tak og venta, snakka tull og lo berre for å tenke på noke anna. So blei vi vist inn til et lite møterom der satt Max, Esteban, Mustafa, Mark frå Russland (men aana ikkje koffor han va der), Mãris, Mãris sin kontaktperson Nils (som forresten e kjempehyggelig), Lara frå AFS, ei eller anna dame frå AFS som e sjef eller noke, men som ikkje he lært sej å presentere sej, og en psykolog og (det ej annteke va) assistenten hass. Der snakka dei lenge rundt saken og framstilte Mãris som verdens største offer og gjekk hit og dit. Ej syns at uansett kor plaga han følte sej so kunne han bedt dei om å slutte og hvis dei ikkje gjor det kunne han gått til lederane - uansett kor lite han stolte på dei. Det e ingenting som rettferdiggjer å true noken på livet med en kniv pga en sitron og litt vatn. Ej kunne sjå at Mãris hadde grene, men personlig kjøpte ej det ikkje. For på møtet på mandagen når Lara spurte han ka han følte om dinne saken va han helt urørt. Ej og Emily derimot sa vi følte oss veldig "wierded out", "shocked" og "a bit scared" Vi fekk vite at han skulle bli sendt heim, gode nyheite (sjøl om ej lure på korleis det tok dei so lang tid å bestemme ditte, eller koffor dei i det heile tatt vurderte å ha han her. Hvis du blir tatt i å kjøre en moped blir du sendt heim på flekken, og mi meining e at ditte e mykje værre).
Ditte hørtest sikkert litt slemt ut, men etter vi va ferdig på AFS kontoret gjekk vi fem (Max, Mark, Mustafa, Esteban, Emily og ej) og ut feira litt med å ete lunch på en restaurant før vi tok toget kvar vår vei (Emily, Max og ej skulle på samme tog da) heim. So kom ej heim og måtte stotre fram heile historia på min fantastiske tysk. I går blei han satt på flyet heim, og ej føle mej bra igjen. Det va ikkje ei kjekk halv veke, men heldigvis he ej fått mange gode venna (og he to fantastiske søstre og kjekke foreldre) som ej he kunne snakka mykje med. No ser ej fram til et trygt, kjempekjekt tysktalande år i Sveits!
Mange tanka he gått til gode venna dinne veka, men ej he tatt AFS Norge sitt råd om å ikkje ta kontakt heime før etter ej he fordøyd situasjonen helt. No e den fordøyd og komt ut igjen. Hehheheh
Btw; læreren min sa til mej på fredag at komande fredag når vi skal ha ei avsluttande prøve på skulen for å sjå kor mykje framgang vi he hatt, trur ho at ej kjem til å ta B1 testen, som e den vanskeligaste. Fy kor stolt ej blei da! I tillegg leste ej om Siv Jensen i ei sveitsisk avis i dag, dei lika ikkje ho dei heller.
Cheers for now
Sunny
